mutsuzum. saat 15.12 şuan fakat burdaki hesabımda düzeltmeye üşendiğim bi yanlışlık var. boşverilse de olur bence zira tatil yani saat 098990.08765 olsa nolcak ki. of.
evet ben tatillerde öyle neşeli mutlu falan olamıyorum, bilen bilir ben normalde olağanüstü mükemmellikteki harikalıktan kat kat daha muhteşemmişçesine gibi sanki falan filan.. her neyse, tatil dedin mi dinlen azcık oyun oyna belki dışarı çık hava sıcak klima o zaman ders mi o da ne vs. bu ne ya böyle bi düşünce olabilir mi ya! kaygısızca hiçliğin içinde boş boş ve gerçekten hiç bir anlamı olmadan süzülüyo gibiyim. zevk alamıyorum bunların hiçbirinden çünkü zaten elimin altında bu anlamsız rahatlık, her an benim olduktan sonra neden isteyeyim ki.. sıkılıyorum tatillerde, ama diyorum ki eğleniyorum da aslında; sonra düşündüm ve düşündüm.
meğer çılgınlarcasına eğlenmek için anladım ki biraz öncesinde eğlenememek gerekiyomuş. zaten insan mutsuz olduktan bir tık sonra mutlu olabiliyo ancak. nasıl mı, şöyle;
bence -ya da belki başkası da düşünmüştür bunu-, + olmadan -'nin de hiç bir anlamı yok, isterse gidip kendisini hilton'un (bkz. izmirli olmak) tepesinden atabilir. sihirli annem'de dudu olmasa betüş isterse iyilik perisi olsun -aa zaten öyleydi o, tüh- ona iyi diyemezsin, neye göre kime göre der bi insanlar, sonra da banane lan öyle saçma diziden diyebilirler, demeliler. benim dediğimse şu; her şey ekg gibi şu hayatta, tavan ve taban dediğimiz olay direk mevcut. hiç paran kalmadıysa, tabandasın ve daha kötüsü olamaz, hatta bi bakıma yavaş yavaş zenginleşiyosun çünkü eline geçen bir kuruş bile seni tavana yükselten basamaklardan biri. mesela ben yapboz yaparken, koyduğum tek bir parçayla, artk bunu bitiriyorum diyebilirim ve abartıp daha almadığım yapbozları bile bitiriyo olduğumu iddaa edebilirim. bunu biraz düşün okuyucu.
artık şu çıkarımı yapabiliriz. ben yaşıyorum evet fakat, ölüyorum da ben ya. sen de ölüyorsun, ve o yoldan geçen hamile kadın var ya, işte o karındaki minicik bebek de ölüyo şuan. a dediğin anda artık z demekte olduğun bu minik hayatta, tabana doğru serbest düşüş yapıyorsun, ama bunu hiç aklına getirme çünkü hızını yavaşlatmayacak, evet, yaşamla ilgili kafandan geçen hiç bir kaygı net yaşam süreni azaltmaktan başka bir işe yaramayacak.
ben şuan mutsuzum ya okuyucu, okur, her kimsen. tahmin edebileceğin gibi, mutlu oluyorum demektir bu. gözüme bir dilim karpuz kestirdim ve diyorum ki bitirdim onu aslında. pek de tatlıydı, yani öyle görünüyor. kesin olan ise, şuan yaşıyorum, saat 16:20 ve çok mutluyum.
evet ben tatillerde öyle neşeli mutlu falan olamıyorum, bilen bilir ben normalde olağanüstü mükemmellikteki harikalıktan kat kat daha muhteşemmişçesine gibi sanki falan filan.. her neyse, tatil dedin mi dinlen azcık oyun oyna belki dışarı çık hava sıcak klima o zaman ders mi o da ne vs. bu ne ya böyle bi düşünce olabilir mi ya! kaygısızca hiçliğin içinde boş boş ve gerçekten hiç bir anlamı olmadan süzülüyo gibiyim. zevk alamıyorum bunların hiçbirinden çünkü zaten elimin altında bu anlamsız rahatlık, her an benim olduktan sonra neden isteyeyim ki.. sıkılıyorum tatillerde, ama diyorum ki eğleniyorum da aslında; sonra düşündüm ve düşündüm.
meğer çılgınlarcasına eğlenmek için anladım ki biraz öncesinde eğlenememek gerekiyomuş. zaten insan mutsuz olduktan bir tık sonra mutlu olabiliyo ancak. nasıl mı, şöyle;
bence -ya da belki başkası da düşünmüştür bunu-, + olmadan -'nin de hiç bir anlamı yok, isterse gidip kendisini hilton'un (bkz. izmirli olmak) tepesinden atabilir. sihirli annem'de dudu olmasa betüş isterse iyilik perisi olsun -aa zaten öyleydi o, tüh- ona iyi diyemezsin, neye göre kime göre der bi insanlar, sonra da banane lan öyle saçma diziden diyebilirler, demeliler. benim dediğimse şu; her şey ekg gibi şu hayatta, tavan ve taban dediğimiz olay direk mevcut. hiç paran kalmadıysa, tabandasın ve daha kötüsü olamaz, hatta bi bakıma yavaş yavaş zenginleşiyosun çünkü eline geçen bir kuruş bile seni tavana yükselten basamaklardan biri. mesela ben yapboz yaparken, koyduğum tek bir parçayla, artk bunu bitiriyorum diyebilirim ve abartıp daha almadığım yapbozları bile bitiriyo olduğumu iddaa edebilirim. bunu biraz düşün okuyucu.
artık şu çıkarımı yapabiliriz. ben yaşıyorum evet fakat, ölüyorum da ben ya. sen de ölüyorsun, ve o yoldan geçen hamile kadın var ya, işte o karındaki minicik bebek de ölüyo şuan. a dediğin anda artık z demekte olduğun bu minik hayatta, tabana doğru serbest düşüş yapıyorsun, ama bunu hiç aklına getirme çünkü hızını yavaşlatmayacak, evet, yaşamla ilgili kafandan geçen hiç bir kaygı net yaşam süreni azaltmaktan başka bir işe yaramayacak.
ben şuan mutsuzum ya okuyucu, okur, her kimsen. tahmin edebileceğin gibi, mutlu oluyorum demektir bu. gözüme bir dilim karpuz kestirdim ve diyorum ki bitirdim onu aslında. pek de tatlıydı, yani öyle görünüyor. kesin olan ise, şuan yaşıyorum, saat 16:20 ve çok mutluyum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder